دوره نوجوانی (بلوغ) و ارتباط آن با شخصیت
دوران بلوغ در دبیرستان پورسینا یکی از مهم‌ترین ادوار زندگی است. نوجوان در این مرحله به علت تغییرات شدید فیزیولوژیکی در وزن و حالت خاصی از نظر روانی قرار میگیرد. روحیات و افکارش تغییر می‌یابد و نوجوانی برای خود عالمی دگر می‌شود به همین دلیل،این مرحله از زندگی را روسو «تولددوم» نامیده است. دانستن خصوصیات بدنی،به ویژه روانی نوجوانان از نظر آموزش و پرورش صحیح آنان برای مربیان بسیار ضروری است.
روانشناسان این دوره از زندگی را به طور متفاوتی تعریف کرده‌اند،در این دوره،علاوه بر اینکه(تکلیف) برای نوجوانان دشوارهایی پیش می‌آورد،انتظارات و مقتضیات اجتماعی نیز وجود دارد که نوجوان باید برآورده کند،یا خود را با آن سازگار نوجوان باید خود را به تدریج برای کسب شغل،موقعیت‌های سیاسی و اجتماعی به عنوان یک شهروند آماده کند. در این دوره فعالیت شدید غدد «درون ریز» موجب تغییرات فیزیولوژیکی قابل توجهی می شود. نخست اینکه استخوان‌ها از نظر تعداد،شکل ساختمان درونی رشد سریع و ناگهانی پیدا میکنند. قیافه بچگانه به تدریج از بین میرود. پیشانی تخت و بلند می‌شود پاها و انگشت‌ها به سرعت رشد میکنند. به دنبال رشد استخوان‌ها،عضلات نیز،از نظر طول و عرض و ضخامت،نمو میکنند.اما،چون میان رشد استخوان‌ها و عضلات هماهنگی کامل از نظر زمانی وجود ندارد،روی همین اصل،نوجوانان عموماً لاغر و کشیده قامت،خستگی‌پذیر و زودرنج به نظر می‌آیند نگام با رشد استخوان‌ها و عضلات،سایر قسمت‌های بدن،به ویژه قلب نیز رشد در اندازه مغز تغییر قابل توجهی به وجود نمی‌آید. به موازات این تغییرات جسمی،اعمال حرکتی نیز تکامل پیدا میکنند. از نظر مهارت در اعمال و حرکات،اختلاف بین دو جنس کاملاً هویدا می‌شود.
اعمال حرکتی در دخترها موزون تر و دقیق تر میگیرد.به طورکلی،دخترها در مهارت‌هایی که مستلزم دقت بیشتر است از پسرها پسران در فعالیت‌هایی که نیاز به سرعت و قدرت در آنها بیشتر از دقت است مهارت زیادتری از خود نشان می‌دهد.
دوران بلوغ در دبیرستان پورسینا
با آغاز دوران بلوغ و تغییرات روانی که به دنبال آن ظاهر می‌شود،میزان و معیار تازه‌ای برای سنجش صفات پسندیده شخصیت در نوجوان دیدار می‌گردد. نوجوان در این دوره موقعیت و حالت خود را با ارزش‌هایی که در میان افراد یک فرهنگ و اجتماع متغیر هستند مورد مقایسه و نجش قرار می‌دهد. هر نوجوان از نظر تکامل معیارهای درونی اخلاقی به مرحله‌ای رسیده است که می‌تواند رفتارهای خوب و بد را تعریف کند. ارزیابی فرد از چگونگی خوب و بد بودن خود بستگی دارد به اینکه تا چه میزان رفتار روی موافق با معیارهای رفتاری است که در نظر فرد خوب یا بد درستی نداشتن افکار دردآور و ناراحتی وجدان،جلوگیری از پرخاشگری،جلوگیری از بی بندو باری،اطاعت از والدین و صمیمیت همه متغیرهای عمده‌ای هستند که نوجوان برای سنجیدن خوب و بد بودن خود آنها را در نظر میگیرد.
تحقیقی که درباره اهمیت نقش ویژگی‌های بدنی در ارزیابی نوجوانان از خود انجام گرفته است،نشان می‌دهد که دانش آموزان دوره‌های اول و دوم دبیرستان به ویژگی‌های بدنی خود بیش از ویژگی‌های عقلانی و اجتماعی اهمیت می‌دهند. به این اعتبار،نحوه نگرش فرد نسبت به ویژگی‌های بدنی خود یکی از عناصر اعتماد به نفس در هر سن و سال،به ویژه در نوجوانی است و اغلب پسران خود را با قهرمانان ورزشی مقایسه میکنند در این میان،بسیاری از نوجوانان تصوراتی از یک خود ( خیالی و ایده آلی)دارند, یعنی آرزو میکنند که دارای صفات و مشخصات معین می‌بودند. در بعضی موارد نیز نوجوانان نسبت به خود تصورات نادرستی دارند. این تصورات نادرست داوری افراد را درباره خود دچار دشواری‌ها و آشفتگی می‌سازد. یکی از نقش‌های مهم معلمان این است که نوجوانان را یاری دهند تا تصور درستی نسبت به ویژگی‌های بدنی خود پیدا کنند،تا برای سازگاری با محیط خود و عوامل مختلف،علاوه بر اینکه واقعیات را در مورد خود آنچنان که هست بپذیرند «خود پذیرا » نیز باشند.
